Historia ubioru sięga około 30 000 lat p.n.e. - na ten okres wskazują wykopaliska z pierwszymi igłami wykonanymi z kości zwierzęcych, służącymi prawdopodobnie do wyrobu prostych ubrań z futer i skór, które miały chronić ludzi przed zimnem i innymi nieprzyjemnymi skutkami opadów atmosferycznych.
Od starożytności moda była kreowana przez władców i ich dwory. Wówczas ubiór służył do określania statusu społecznego - inaczej ubierali się uczeni i robotnicy, inaczej mężatki, wdowy i panny. Ubiór podkreślał również status materialny.
Tworzenie się mody
Dopiero w średniowieczu rozwój ubioru osiągnął takie rozmiary, że po raz pierwszy można było mówić o powstaniu mody. Pojawiły się pierwsze różnorodne stroje męskie i damskie, na których rozwój miały wpływ obowiązujące trendy, wynikające z kontaktów z Bliskim Wschodem, który był inspiracją dla ubiorów tej epoki - bogate zdobienia, motywy roślinne, barwne i bogato zdobione tkaniny, wyszukane nakrycia głowy. Były one dostępne tylko dla niektórych grup społecznych z wyższych sfer - władców, ziemian i zamożnego mieszczaństwa.
Popularyzacja krawiectwa
Wraz z nadejściem odrodzenia zaczęto zwracać większą uwagę na to, że ubranie powinno dobrze leżeć i pasować, dlatego zawód krawca stał się równie popularny jak samo ubranie, a usługa poprawek krawieckich u dobrego fachowca kosztowała więcej niż samo ubranie. Samo chodzenie do krawca również stało się modne i było również wyznacznikiem statusu społecznego - osoby z niższych klas społecznych nie miały wystarczająco dużo pieniędzy, aby korzystać z takich usług.
Rozwój przemysłu włókienniczego
Wraz z nadejściem XVII wieku powstały pierwsze maszyny parowe, które odegrały kluczową rolę w powstaniu i rozwoju przemysłu włókienniczego. W rezultacie zaczęto produkować duże ilości gotowych ubrań, co przyczyniło się do gwałtownego spadku cen odzieży i jej popularyzacji. W XIX wieku powstały pierwsze maszyny do szycia, co obniżyło koszty korzystania z usług krawieckich, a w XX wieku nastąpił dynamiczny rozwój mody.
